Maandagochtend vertrekken we op tijd richting het noorden. We hebben nog tot zaterdag, dan vliegen we van Brisbane naar Cairns. In tegenstelling tot de weersvoorspellingen is het droog en schijnt de zon zelfs weer! Wat fijn is dat toch. Op iets meer dan een uur rijden liggen een paar gigantische waterparken en we besluiten naar ‘Wet 'n Wild' te gaan. Inderdaad een enorm groot pretpark met de meest uiteenlopende soorten glijbanen, golfzwembaden waar de Mirandabad jaloers op zou zijn, een stromende neprivier en nog een paar heftige niet-waterattracties. Ook hier zijn ze weer heel streng met de lengte van een kind, voor de meeste glijbanen moet je minimaal 1.10m zijn en voor sommige zelfs 1.20m. Bella komt precies door de 1.20m-grens heen en Roemer mist een paar cm voor de 1.10m-limiet. Arme Roemer, hij wil zo graag! Dat betekent opsplitsen en Roemer zo snel mogelijk naar een paar ‘hele stoere' andere glijbanen meenemen. Gelukkig zijn er twee grote die voor hem heel leuk zijn en treffen we elkaar steeds weer voor wat familieafdalingen. Bella gaat werkelijk van alle enge en supersteile glijbanen af en vertrekt geen spier! Leuke dag dus en Roemer beloven we plechtig dat de volgende keer dat we in zo'n park komen hij groot genoeg is om overal in te gaan...

Als we aan het eind van de middag bij de auto komen kom ik erachter dat ik mijn portemonnaie kwijt ben en na eerst de halve auto overhoop gehaald te hebben bellen we met ons laatste huisje en blijkt dat hij -godzijdank- onder de kussens van de bank gevonden is. Dat betekent dat we helaas terug moeten. Omdat het al laat wordt slapen we daarna in een motel en vertrekken de volgende ochtend vroeg naar Noosa Heads, een badplaats boven Brisbane.

Noosa Heads, wat zal ik ervan zeggen? Het is weer een leuke kustplaats ja, aan weer een prachtig strand, wederom geliefd bij surfers en omringd door een National Park. Maar, er is ook een rivier en meanderende lagunes waar langgerekte slingerende eilanden aan liggen met de meest geweldige huizen en villa's. We kijken onze ogen uit want al deze huizen liggen dus aan het water met eigen strandje en aanlegsteiger. Ook het stadje heeft veel meer allure, van de mooie winkelstraat vlak achter het strand, de hippe bars en restaurants tot de stijlvollehotels en appartementencomplexen. Het blijkt dat het ook wel het ‘Cannes van Australie' wordt genoemd. Bij het toeristenbureau horen we dat de prijzen hier een flink stuk lager zijn dan in Byron Bay en aangezien we vier nachten willen blijven kunnen we een magnifiek penthouse (!) krijgen. Op loopafstand van het centrum ligt een kleinschalig modern appartementencomplex met parkeergarage en zwembad. Het penthouse is echt wat je je voorstelt bij een penthouse (behalve de lift dan...); een groot gelijkvloers appartement met halfrond terras aan de voorkant met prachtig uitzicht, bijna volledig wit ingericht met strakke keuken, drie slaapkamers, twee badkamers en een wenteltrap naar het dak waar nog een terras met jacuzzi is! Wow, zo luxe hebben we nog niet gezeten (en dit keer is alles echt waar)!

Man en kinderen duiken in het zwembad en ik ga ‘even' lopend een paar boodschappen doen (wat een taakverdeling toch weer, maar ja, als je ook wilt bepalen wat je wilt eten moet je wel ...). Het is niet zo ver lopen maar het is wel heuvelachtig en echt verschrikkelijk benauwd. Al puffend bedenk ik dat ik beter met de auto had kunnen gaan want dit is bijna onverantwoord om als geboren Hollandaise in deze tropische hitte op straat te lopen. Mijn -tropisch geboren- moeder vindt deze temperatuur heerlijk maar ik heb niets van die genen ge-erft want eenmaal thuis bezwijk ik bijna en kijkt Tom me aan of het wel goed met me gaat. Later hoor ik dat de luchtvochtigheid die dag boven de 90% was en dat het niet zo gek was dat ik het zo warm had!

Achter ons complex loopt een wandelpad door een stukje tropisch regenwoud dat je in 5 min. beneden in het dorp brengt. We gaan naar het strand waar de golven een stuk rustiger zijn dan we gewend waren. Dat betekent in elk geval dat je weer een beetje kunt zwemmen want daar was in Byron Bay geen sprake van! Het is een groot en vrij druk strand en de kinderen vermaken zich natuurlijk weer prima.

Eigenlijk moeten we naar Fraser Island, een bijzonder zandeiland met een unieke ecologie en een zeer gevarieerd landschap etc. Het ligt ongeveer 150 km ten noorden van Noosa en je kunt er alleen komen met een 4x4 wagen (kruising tussen een bus en een vrachtwagen) omdat ze rechtstreeks over het strand rijden. Eigenlijk voelen we weinig voor zo'n ‘dagje uit' waarbij je zeker 4 uur in de wagen zit. Die slaan we dus over en we nemen en simpel boottochtje met sprinkhanen aan boord door de prachtige lagunes en langs de imponerende villa's. Onderweg kunnen we afstappen om een duik te nemen en te lunchen. Het weer is deze dagen prachtig en het strand heel fijn. Tom vindt eindelijk een fietsverhuurder die ook racefietsen verhuurt (meestal nl. alleen mountainbikes) en gaat voor het eerst weer eens fietsen. De steile heuvels, de verzengende hitte en een slechte conditie zijn op zijn zachtst gezegd geen beste combinatie voor een lekker rondje fietsen. Ik ga met de kinderen een rondje wandelen door het National Park van Noosa wat Roemer met wat smoesjes van mijne zijde net volhoudt. En af en toe trek ik me even een uurtje terug in de winkelstraat zodat Tom rustig op het strand zijn boek kan uitlezen... De laatste avond van deze heerlijke dagen sluiten we af door met zijn allen in de jacuzzi te springen met een waanzinnige zonsondergang op de achtergrond!