Na ons nuttig bezoekje aan het Chinese visumbureau rijden we dan eindelijk Sydney uit naar de Blue Mountains, een bergketen tussen de dichtbevolkte kustvlakte en het vlakke, droge binnenland van Australie, op ong. 1,5 uur rijden ten westen van Sydney. Als we aan het eind van de middag aankomen in het schilderachtige plaatsje Leura zoeken we naar een plek om te overnachten. Uiteindelijk komen we terecht in een hele leuke cottage waar we twee nachten blijven. Het is een groot gelijkvloers appartement met veranda dat met gedeeltelijk oude materialen is gebouwd en ingericht, dus niet zo gemaakt en sfeerloos. En heel on-Australisch want dit zie je weinig hier; kasten gemaakt van oude geschuurde planken a la Piet Hein Eek. Je merkt dat een fijne plek toch wel heel belangrijk is, de kinderen vinden het ook heerlijk om in het huisje te spelen!

De volgende ochtend gaan we naar de Blue Mountains en beginnen bij een uitkijkpunt op de Three Sisters, drie naast elkaar staande rotsformaties temidden van eindeloze regenwouden aan de rand van een bergketen. We wandelen naar de eerste sister waar je met een hele steile trap naartoe kunt klimmen. Het uitzicht is geweldig. Een stukje verder kun je een heel rondje maken met een treintje, een wandeling en twee gondelliften. Dat laten we ons natuurlijk niet ontnemen en het is zeer de moeite waard! De steilste trein van de wereld (dat je het maar even weet) is een oude mijnwerkerstrein die dwars door een berg naar beneden gaat. Van daar uit is een leuk wandelpad door de bush (geen enge beesten dit keer) van ong. een uurtje waarna je bij een gondellift uitkomt die je weer omhoog brengt. Eenmaal boven kun je nog een gondellift nemen die heen en weer over DE waterval gaat, dit bleek echter een miezerig stroompje (tja, we zijn een beetje verwend natuurlijk ...). Prima dagje zo en we eten lekker in ons huisje.

Donderdagmiddag rijden we weer naar het noorden door de Hunter Valley, een van de oudste wijnbouwgebieden van Australie waar het stikt van de wijnhuizen. We slapen in een keurig huisje bij een wijnboer, krijgen een flesje wijn en kijken 's avonds zelfs een film! Buiten springen de kangaroes weer rond en we beginnen het al normaal te vinden... De volgende ochtend bezoeken we wijnhuis First Creek waar we een rondleiding krijgen. Ons geromantiseerde beeld van ronddraaiende druivenpersen en oude wijnkelders vol eikenhouten vaten maakt al gauw plaats voor de werkelijkheid: aluminium tanks en grote moderne loodsen waar volgens een bijna volledig geautomatiseerde proces de wijn gebotteld wordt. Gelukkig hebben ze nog geen vervanging gevonden voor de smaak van eikenhout dus is er ook een hal waar de authentieke -meestal uit Frankrijk afkomstige- wijntonnen liggen opgestapeld. Natuurlijk moeten we ook proeven en ach, na een lichte aarzeling (het is nl 11u ‘s morgens) proeven we een paar heerlijke wijnen (die 's middags met een toastje en wat kaas nog beter tot hun recht komen).

Het weer is een beetje druilerig aan het worden en we besluiten een flink stuk te rijden. We slaan daardoor een paar leuke kustplaatsjes over en, naar men zegt, fantastische meren maar het is niet anders. Er komen nog honderden kilometers kustlijn en nog talloze leuke, mooie plekjes! Vrijdagavond horen we van de verschrikkelijke aardbeving in Japan en zenden bijna alle TV-zenders de beelden van de allesvernietigende tsunami uit en de eventuele gevaren voor onze regio. Best een eng idee maar gelukkig werden Australie en Nieuw Zeeland al vrij snel veilig verklaard. Zaterdag vertrekken we vroeg en rijden weer een paar uur. De zon begint gelukkig weer door te komen dus we slaan af en rijden tussen de suikerrietvelden naar het kustplaatsje Yamba. Er is een vuurtoren met een grillige rotskust erachter waar we overheen klimmen. De spectaculaire golven beuken tegen de rotsen en de surfers trotseren het gevaar in afwachting van de perfecte golf. We hebben een mooi uitkijkpunt gevonden waar we de surfers en vissers goed kunnen zien. Als we eind van de middag accomodatie zoeken blijkt dat bijna alles vol zit (het is weer weekend) door bruiloften en partijen. Gelukkig vinden we nog een unit in een -altijd knus- motel aan de rand van het dorp. De volgende dag is het stralend mooi weer en besluiten we nog een nacht te blijven, we zitten al dagen lang in de auto en dat doet ons geen van allen goed. Het motel zit alleen vol dus verhuizen we naar een ander motel, nog een tikje ongezelliger met bakstenen muren etc. We hebben een heerijke dag op het prachtige strand en na een veel te vette fish & chips picknick-maaltijd beloven we elkaar plechtig dat dit de laatste keer was. We lopen ons rondje rotsen en zitten heerlijk in het ondergaande zonnetje te kijken naar een paar dappere jongens en een meisje die steeds vanaf de rotsen in de golven duiken en zich door een volgende golf weer op het rotsplateau laten gooien en de surfers natuurlijk. Roemer wil er ook in; Bella twijfelt nog.....