Maandag vertrekken we van Merimbula verder naar het noorden. Het is bewolkt weer dus we rijden een flink stuk. De kust is prachtig met kleine dorpjes en mooie strandjes. Eind van de middag komen we aan in Bateman's Bay, een iets groter plaatstje waar we een ‘cabin' op een camping huren. Het is een vrijstaand prefab-huisje aan de rand van de camping met leuk uitzicht over het water richting het dorpje.

Alles zit erop en eraan hoor, daar is niets op aan te merken maar over smaak valt niet te twisten. Ook in Australie is men actief aan het overstappen op duurzame verlichting alleen hebben ze in 9 van de 10 gevallen gekozen voor de witte versie van de spaarlamp. Sommige van jullie zullen denken, waar heeft ze het over? maar dat zal ik even toelichten: de witte spaarlampen geven een ijzig ongezellig licht ongeacht waar je ze indraait. Tegenwoordig is er ook de gelige versie die een -zeker voor woningen- natuurlijker licht geeft. Onze cabin was van binnen geheel in blauwe tinten gehuld; lichtblauwe muren, een blauw kunstof aanrecht en een blauwe tegelvloer (...) Om het geheel af te maken hingen er twee plafondlampen met jawel, de witte spaarlamp, waardoor wij ons in een operatiezaal waanden. Het meest aangename lichtje van de leefruimte bleek het lampje van de afzuigkap.

Nu moet ik zeggen dat ik tot nu toe niet bepaald onder de indruk ben van de smaak van de Australiers. Ze zijn nogal blijven hangen in de ‘gele' periode die bij ons zeker 15 jaar geleden korte tijd hevig gewoed heeft, waardoor veel huizen en gebouwen in de meest uiteenlopende maar allemaal even afzichtelijke tinten geel zijn geschilderd. Of zalmroze ja, daar houden ze ook van. Nouja, al met al zijn de kleurkeuzes weinig smaakvol en hopeloos ouderwets.

Verder was de camping prima, er was een klein zwembadje en er waren wasmachines maar toch mijn eigen douche en keuken, een kniesoor die ook nog gezelligheid zoekt in de verlichting! Dinsdag dachten we leuk een wandeling te gaan maken in de prachtige omgeving. Via het toeristenbureau werden we naar de Durran Discovery Route gestuurd, een prachtge wandeling. We trokken onze gympen aan en daar gingen we. Inderdaad prachtig, met tropische palmen en andere bomen, honderden Chicas (Denis!) en een bijna doodse stilte. Al vrij snel zie ik Tom een paar keer naar zijn benen meppen en iets over ‘wormpjes' zeggen. Vlak daarna voel ik iets op mijn blote onderbeen en zie een krioelende zwarte worm die vastgeplakt zit. Bloedzuigers! Woehaaaaa! Hij zit nog niet echt vast en als ik verder kijk zie ik er ook een paar op mijn schoenen die ik er met moeite afkrijg. De kinderen staan er natuurlijk met hun neus bovenop en al gauw voelt Roemer ook iets. Die raakt behoorlijk over zijn toeren (lees: hysterisch) en durft haast geen stap meer te zetten. De enige manier is doorgaan want we zijn waarschijnlijk net over de helft. Ik hoef jullie niet uit te leggen dat de rest van de wandeling een ramp was, ik liep achter Roemer en hield zijn blote beentjes in de gaten (hij en Tom hadden ook nog eens geen sokken aan dus ze konden ook nog je schoen inkruipen!) en ondertussen gluurde ik constant naar mijn eigen voeten aangezien ik bloedzuigers wel een van de meest walgelijke soort ongedierte vind. En ik probeerde me maar groot te houden en te doen alsof het helemaal niet zo erg was en dat wij veeeel sterker dan die bloedzuigers waren (dat woord alleen creeert al genoeg onrust)). Ze kropen zelfs in de gaatjes van mijn gympen! Bella liep monter voorop want die had als enige nergens last van, zij had ook als enige een lange legging aan en op een of andere manier kwamen ze niet op haar gympen! Eenmaal bij de auto plukten we de laatste beestjes van onze schoenen en reden richting het strand, er zou een mooie baai zijn met kangaroes die op het strand leven.

Langzaamaan kwamen we weer een beetje bij (en haalde Tom nog twee van die krengen uit zijn schoenen!) en konden we onze gedachten weer op iets anders richten. Er was inderdaad een prachtig strand met glooiende grasvelden ervoor waar tallozen kangaroes rondliepen. Nee, en daar hadden we nog geen genoeg van, ze blijven erg bijzonder. Vooral omdat er nu een mama-kangaroe bij was met een kleintje in haar buidel! Geweldig om te zien. Thuis hebben we onze gympen buiten gelaten en lekker gekookt. Genoeg opwinding voor een dag!

Woensdag rijden we verder en slapen nog eenkeer voordat we in Sydney aankomen. Het is een klein dorpje met een flinke speeltuin. De volgende ochtend is het stralend mooi weer en wandelen we even naar het strand waar we een paar uurtjes blijven, het is echt heerlijk! Er zijn behoorlijke golven en er zijn veel surfers. Op een gegeven moment zien we zelfs allemaal dolfijnen langskomen vlak achter de surfers! Aan het begin van de middag rijden we moe maar voldaan naar Sydney.