Dinsdagmiddag 22 feb. bereikt ons het vreselijke bericht van de aardbeving in Christchurch. De beelden die we hier zien zijn echt verschrikkelijk en de kranten puilen uit van de foto's en gruwelverhalen. Met name de oude gebouwen in het centrum zijn zwaar getroffen en 80% van de inwoners zit zonder stroom en water. Veel van de plekken herkennen we omdat we er 2,5 week geleden nog waren, de ravage is enorm. En als je bedenkt wat het voor de inwoners betekent die de vorige beving nog niet eens te boven waren kun je je geen voorstelling maken hoe ze hiermee moeten leven. Onze vrienden zijn gelukkig ongedeerd maar hun huis heeft wel schade. Het epicentrum lag in Lyttleton, een lieflijk klein plaatsje net onder Christchurch waar wij ook zijn geweest. De weg er naartoe is onbegaanbaar door een lawine van rotsblokken en de huizen zijn volledig geruineerd. Ongelofelijk.

Woensdag vertrekken we richting het oosten want we willen de kustroute van Melbourne naar Sydney nemen. Die is wel wat langer maar veel mooier, het is ong. 1200 km. En zo'n auto rijdt natuurlijk toch heel wat comfortabeler dan een camper. We rijden een paar uur en komen bij een stoomtreintje uit waar we een leuke rit door de bossen mee maken. Mensen mogen in de open ramen zitten met hun benen naar buiten bungelend, het is een gek gezicht! Vlak daarbij vinden we een superleuke cottage, een minihuisje met twee slaapkamers en heel Engels ingericht. We koken lekker zelf en slapen heerlijk. 's Morgens vinden we het wel eens tijd worden om Bella's haar uit te halen (ook omdat ons haar vol roetdeeltjes van de trein zit) en binnen no time hebben we de kraaltjes en elastiekjes eruit. Ze wil het zo laten zitten dus we zien het wel. We rijden verder richting de kust en slapen uiteindelijk in een motel in Lake Entrance, ongezellig maar wel wat betaalbaarder. Daarna rijden we door naar Merimbula, waarvan we hebben gehoord dat het erg leuk is. Daar willen we een paar dagen blijven want elke dag ergens anders is erg onrustig.

Merimbula is inderdaad een heel leuk kustplaatsje aan een prachtige baai met een goudgeel strand. Ons oog valt op een foldertje van Woodbine Park Eco Cabins, eenvoudige houten huisjes aan de rand van een nationaal park net buiten het dorpje. Het ligt op een enorm terrein in het bos en er is zelfs een klein zwembad en een speeltuin. De verhuurdame beweert bovendien dat er geregeld kangaroes rondlopen en dat er allerlei soorten papegaaien zijn die uit je hand eten en geeft ons twee zakken met voer mee. Het bevalt ons erg goed, ondanks dat het heel erg basic is met een inrichting uit de jaren '80 is de sfeer uitstekend. Het betekent ook dat we een paar dagen niet naar een restaurant hoeven (ja, zo erg is het al) dus ik ga gauw boodschappen doen. Als ik terug kom struikel ik bijna over de kangaroes, ik kan mijn ogen niet geloven! Tot ons grote plezier kunnen we ze inderdaad makkelijk benaderen en eten geven. Dit is echt heel bijzonder! Ze zijn ontzettend leuk met kleine handjes en prachtige koppies met grote oren. Ze staan op hun enorme achterpoten en achterste deel van hun staart en smikkelen rustig wat ze aangeboden krijgen. Ook superleuk voor de kinderen natuurlijk die daar nogal druk mee zijn. Als ze genoeg hebben huppen ze in een paar sprongen weg, zo soepel als wat. Ook over de papegaaien heeft ze niets teveel gezegd, het stikt ervan! Kleine felgekleurde regenboogpapegaaien, grote witte kaketoes met een gele kuif, grijs/roze papegaaien en nog veel meer soorten. Ook dat is ontzettend leuk en we worden regelmatig omringd door gefladder (grappig dat dit veel leuker is dan bedelende meeuwen en eenden op campings terwijl het eigenlijk hetzelfde is...).

Zaterdag is het prachtig weer en gaan we richting het mooie strand van Merimbula. Er is ook een hele grote speeltuin bij dus de kinderen vermaken zich prima. Het is een heerlijke dagje en de zee is fris maar erg mooi. Aan het eind van de middag begint het vloed te worden en loopt een groot suk van het strand langzaam onder water. Het gele zand is echt prachtig, het kan bijna voor een Bounty-eiland doorgaan. We waden een heel stuk door het ondiepe water en Bella en Roemer hebben het grootste plezier! 's Avonds laat zitten we in de woonkamer en hoor ik opeens een soort niesje achter me. Ik doe het gordijn open en zie in het donker een possum buiten, een in Australie beschermd en in Nieuw Zeeland verguisd dier wat nog het meest op een soort wasbeertje lijkt. Ik dacht dat hij weg zou rennen maar niks hoor, ook dit beestje heeft wel vaker mensen gezien. Tom pakt wat brood voor me en de possum pakt het zo met piepkleine handjes uit mijn handen en peuzelt het op! Ik kan hem zelfs aaien, een megadikke zachte vacht (in NZ al wel eens een velletje gevoeld) met een dikke, lange pluimstaart en zwarte kraaloogjes! Ongelofelijk weer!

Zondag is een druilerige dag, het miezert een beetje en de lucht is grijs. Bella gaat aan haar huiswerk en we hebben een luie dag. Ik kan weer even wat teksten bijwerken en hoop ze zo snel mogelijk op internet te kunnen zetten. 's Middags gaan we er nog even een uurtje uit maar we eten lekker in ons huisje tussen de kangaroes en papegaaien.