We hebben de ferry geboekt voor half 9 's morgens en we moeten er om half 8 zijn, dat wordt vroeg opstaan! Zowaar is de familie een keer ruim op tijd en staan we als een van de eerste in het ruim. De overtocht duurt 3 uur en is werkelijk prachtig. Je steekt schuin over om vervolgens zo'n 2 uur tussen de machtige fjorden door te varen waar we aankomen in het plaatsje Picton. Dat is verder niet zo interessant en we rijden via de Queen Charlotte Drive, een bochtige maar mooie bergroute met veel takken en stenen op de weg agv hevige regen en waterstromen van de laatste dagen, richting het westen, naar Nelson. Nelson is een leuke middelgrote badplaats en het gigantische vlakke strand nodigt direct uit tot parkeren en zwembroeken aan!

We gaan op de camping vlakbij staan en we komen tot de conclusie dat als er in het boekje ‘huge camping' staat dat we daar dan niet willen zijn. Het is te laat om iets anders te zoeken, hoe erg kan het zijn? Meestal krijg je een eenvoudig plattegrondje mee en vind je snel je plaats maar hier fietst er iemand rond die iedereen naar zijn plek brengt. Ongeduldig als wij Hollanders zijn denken we dat zelf wel te kunnen vinden maar dat blijkt volstrekt zinloos. We raken al snel verstrikt in een doolhof van caravans, kleurige tenten, zonneluifels, rokende bbq's en veeeel vakantievierende Nieuw Zeelanders. Mijn god, waar zijn we beland? En waar is onze plaats? Na egoed zoeken vinden we weer de receptie en wachten we op het meisje en ze brengt ons zonder omwegen enigszins naar de buitenkant en staan we even later gezellig in de rij met een circustent op de achtergrond waar een heel entertainmentprogramma wordt afgedraaid. Gezellig ja, dat is het.

De volgende ochtend rijden we naar een geheel andere camping, iets verder van het stadje midden in het bos op een enorm terrein. Beetje een schoolkampuitstraling (dat kampgevoel hebben we trouwens wel vaker), heel rustig, eenvoudig, vlakbij een klein riviertje waar je kon zwemmen, prima. Jammer dat het hier stikt van de sandfly's, piepkleine vliegjes die heel gemeen steken. Het lijken net fruitvliegjes, ze zijn ook heel sloom maar ze hebben je toch steeds te pakken. Vooral Tom moet het ontgelden, zijn voeten zitten helemaal onder. Het gaat overigens redelijk goed met de kinderen en de muggen hier, we hebben een goede creme bij de apotheek gehaald en het voorkomt in elk geval de hele grote bulten. We smeren ze wel elke dag helemaal in en de creme moet overal mee naartoe. Overdag gaan we naar het WOW museum - World of Wearable Art- met een doorlopende tentoonstelling van jonge, talentvolle modeontwerpers met de meest bizarre creaties (bijna te werelds voor NZ) en een tentoonstelling van Oldtimers en klassiek auto's (jaa, de Mini stond er ook). Lekker lunchen in de stad en een beetje rondstruinen, mooie kerk bekijken etc. Alle winkels zijn nl. nog 3 dagen extra dicht omdat de feestdagen in het weekend vielen! Onvoorstelbaar, maar zo gaat het hier dus...